Prolog

       Wrócił po raz kolejny do mieszkania zalany w trupa. Ledwo udało mu się przekroczyć próg a już zaczął się awanturować gdzie podziała się ta dziwka z bachorem. Chodziło mu o mnie? Przecież kocha malutką Izabellę, powtarzał to bardzo często. Mamusia śpi albo znowu jest chora. Uciekając szybko do kuchni, chowając się pod stołem podkulam nogi  i zakrywam dłońmi twarz. Przez palce widzę mamusię. Bezbronnie leży na salonowej kanapie. Podchodzi do niej trzymając w dłoni pas, który wcześniej wyciągnął ze swoich sztruksowych, czarnych spodni. Nie może jej uderzyć. Zachoruje przez niego i zabiorą ją do szpitala, a mnie pozostawią na pastwę jego losu. Stoi nad nią poruszając zamszową rzeczą w dłoni. Przygląda się jej, a następnie nachyla i mocno łapie za ramiona. Wrzeszczy do ucha krótko-ściętej blondynki, zadając przy tym pierwsze ciosy pasem. "Wstawaj! Wstawaj! Ty pierdolona suko! Wstawaj!". Mamusia płacze gdy kolejny raz uderza ją. "Błagam cię przestań, błagam" mówi gdy wysoki brunet w podeszłym wieku, o dwutygodniowym zaroście stawia ją na równe nogi. Rzuca pas na bok i przygląda się jej twarzy. Jasnowłosa upada na ziemię przyjmując cios w twarz. Mlaśnięcie jego dłoni o zaróżowiony policzek odbija się echem na cały dom. Kobieta przestaje krzyczeć i zwija się w kłębek. Wkładam palce do uszu, zaciskam powieki aby tylko uciec od tego potwora. Słyszę jego kroki.. Jest coraz bliżej, otwieram oczy i widzę jak podąża w moją stronę z perfidnym uśmieszkiem. Pociera dłońmi radośnie jakby trafił szóstkę w totka. Chwyta mnie za nóżki i ciągnie ku sobie. "Tu się gówniaro schowałaś" - warczy przygniatając moje ciało swoim. Próbuję z całych sił go odepchnąć ale co może zdziałać siedmioletnie dziecko? " Ratunku!! Mamusiu! Ratuj! On znowu to robi! Błagam cię! Ratunku!" - wrzeszczę uderzając go pięściami w głowę. Czuję odór wydostający się z jego pijanego pysku gdy łapczywie nabiera powietrza między pocałunkami w szyję i dekolt. Izabel wie co ją czeka, nie pierwszy raz rzuca się na nią, ale wtedy ratowała ją mamcia. Teraz ona sama zwija się z bólu. Zsuwa swoją dłoń coraz niżej i niżej aż w końcu dociera do zapięcia spodni. Jedną dłonią przytrzymuje dziecinkę, a drugą bez problemu zdziera z niej spodnie. Wkłada ogromne łapy do jej bielizny. Wskazujący palec przedziera się przez wargi sromowe i po chwili dziewczynka piszczy z bólu. "Tatusiu, boli! Przestań! Proszę! Przestań!" - kilkuletnie dziecko krzyczy na marne. Wyciąga dłoń spod różowawych majteczek i próbuje zedrzeć z niej kaszmirową bluzeczkę w misie, którą dostała od niego kilka tygodni temu na urodziny. Nie może sobie poradzić z ubraniem więc zaprzestaje. Dziewczynka wykorzystuje moment, w którym to muskularny facet unosi się by ściągnąć spodnie. Z całych sił kopie go w krocze tenisówkami o grubej podeszwie. Mężczyzna zwija się na podłodze tak jak mamusia. "Popierdolony bachor! Niech ja tylko wstanę a zabiję ciebie i tę nic nie wartą dziwkę!". Dziewczynka podbiega do trzydziestoletniej kobiety i pomaga jej wstać. Gdy już mają uciekać oprawca zaciska swoje łapska na dłoni matki. "Wybierasz się gdzieś?" Popada w gromki śmiech. Rzuca nią o drzwi, okładając pięściami. "Nie uciekniecie ode mnie. Jesteście moje!" Zaciska dłonie na jej szyi. Próbuje się ratować, odpycha go powodując, że jego uścisk przybiera na sile. Traci przytomność, twarz przybiera bladawy kolor. "Kochałam cię i nadal kocham" wypowiada ostatnie słowa, kiedy to Izabelcia wbija długi kuchenny nóż w plecy mężczyzny. Odwraca się w jej kierunku. Dziewczynka cofa się niepewnie, widząc cień osoby zsuwającej się ze ściany. " Co do cholery?!" Zdziwiony spogląda na sztych wystający z brzucha.  Upada na kolana a następnie niczym mistyczny potwór z impetem uderza o panele. Tonie we własnej krwi, zamordowała go córka, którą regularnie molestował. "Boże, dziecko! Coś ty zrobiła?" Zdezorientowana matka przytula dziewczynkę, gładząc ją po głowie. "Już ci nie zrobi krzywdy, nigdy" Szepcze tuląc jej trzęsące się ciało. Na miejsce zjeżdża się policja, karetka. Zabierają mamusię bo zabiła tatusia, ale ona wzięła winę na siebie. Jest niewinna, jednak jej matczyna miłość jest silniejsza. 

 - Mamoo!!!! - budzę się z krzykiem. To był zły sen, jestem bezpieczna. Nikt mnie nie skrzywdzi, na pewno nie on. Nie pozwolę nigdy by ktoś zrobił mi krzywdę. Mama nie wytrzymała, zabiła się i pozostawiła mnie. Chodzę po tym świecie 18 lat i nie wiem jak długo jeszcze pociągnę. Rany na dłoni się sklepiły, niestety ja nie pozwalam im się do końca zagoić. Jestem sama, samiuteńka.. Kochała go tak mocno, że wybrała śmierć niż życie z własnym dzieckiem. Moja zmarła dusza, zabija moje żywe ciało. Cisza odbija się od czterech ścian niczym echo odbijające się od krzyku. Drażni moje uszy, powoduje, że łzy wieszają się na rzęsach. Dotyk jest niczym. Sprawia tylko, że wspomnienia powracają. Widzę jego perfidny uśmiech i pocierające się dłonie. Oni mnie nie kochali, pozostawili.. Ona wybrała alkoholika, po raz kolejny stoczyła się za nim. Zatapiała się w alkoholu jak ten demon, tylko że odreagowywała na sobie. Aż pewnego dnia przesadziła i biorąc kawałek rozbitej butelki nacięła mocniej niż dotąd skórę. Wykrwawiła się, utonęła jak on. 

 "Księżyc za oknem zimny i smutny jak ja"